Opis Kolcobrzucha zielonego

Kolcobrzuch zielony "Tetraodon fluviatilis". Większość gatunków z rodziny kolcobrzuchowatych żyje w morzach. W ciele tych ryb, a zwłaszcza w ich gruczołach płciowych i wnętrznościach występują trujące tetradotoksyny. Jajniki ryb niektórych gatunków spotykanych u wybrzeży Japonii zawierają silna trucizną zwaną ”fugu”. Trucizna ta powoduje porażenie układu krwionośnego, nerwowego i oddechowego. Kolcobrzuch zielony woli wody słodkie i słonawe. Ma bardzo zmienne ubarwienie, a dyformizm płciowy nie występuje. Do kruszenia muszli mięczaków służą mu mocne szczęki wyposażone w ostre płytki zębowe. Płetwy grzbietowe i płetwy piersiowe są świetnie przystosowane do szybkiego zmieniania kierunku pływania, a może on nawet pływać do tyłu! Płetw brzusznych nie posiada. W razie niebezpieczeństwa ryba ta może napełnić brzuch wodą lub powietrzem, przybiera wtedy kulisty kształt, jednocześnie prostując kolce skórne. Nabrane powietrze lub wodę może równie szybko wypuścić. Rodzina Kolcobrzuchowate.

Występuje on w wodach Indii, Cejlonu, Birmy, Tajlandii, Półwyspu Malajskiego, Wysp Sundajskich i Filipin. Długość Dorosłe osobniki osiągają długość 16 cm. Odżywianie Jego pokarmem są głównie ślimaki i małże, zjada on także dżdżownice, larwy komarów, gąsienice, wołowinę, serca i wątrobę wołową.

Temperatura

Kolcobrzuch zielony wymaga wody o temperaturze 23-27 C.

Warunki hodowlane

Dojrzałe kolcobrzuchy nie są tolerancyjne i stają się napastliwe. Potrzebują obszernego, samodzielnego akwarium i z pewnością nie nadają się do akwariów zbiorowych. Akwarium powinno być obsadzone roślinami twardymi i niesmacznym, np. anubias lub sztucznym. Woda powinna mieć odczyn pH neutralny i być twarda oraz zawierać dodatek soli (1 łyżeczka na 4,5 l)

Rozmnażanie

Tarło przebiega identycznie jak u pielęgnicowatych. Samica składa 200-300 jaj na kamieniu. Samiec opiekuje się ikrą. Młode wylegają się po 6-8 dniach, po czym samiec przenosi je do dołka w piasku. Młode są bardzo wybredne i raczej najchętniej jedzą larwy solowca